Al sinds kleins af aan is Rocky I (1976) een favoriet van mij. In mijn jeugd was de film al verouderd, maar niet per se ouderwets. Rocky staat symbool voor hoop, moed en doorzettingsvermogen. Rocky Balboa symboliseert de underdog die nooit opgeeft.
Rocky is letterlijk hét verhaal van Sylvester Stallone. Rocky Balboa is Sylvester Stallone. Rocky zou er nooit geweest zijn zonder Sylvester Stallone zelf. Hij was in de jaren ’70 een opkomende acteur. Hij was meerdere malen afgewezen, voornamelijk door zijn lompe verschijning. Hij moest meerdere laagbetaalde baantjes aannemen om rond te komen. Hij bereikte een dieptepunt toen hij zijn hond moest verkopen om rond te komen.
In 1975 nam Mohammed Ali het op tegen Chuck Wepner. Tegen iedereens verwachtingen in sloeg hij Mohammed Ali neer in de eerste ronde. Dit is het moment dat Sylvester Stallone heeft geïnspireerd om Rocky te schrijven. Dát Chuck Wepner in de vijftiende ronde knock-out wordt geslagen, verandert hier niets aan. Deze wedstrijd symboliseert precies wat later in Rocky te zien is: de underdog die niet opgeeft – de underdog die een kans heeft.
Rocky Balboa is een bokser die inmiddels zijn hoogtijdagen voorbij is. Het leven zat hem vaak tegen en hij probeert wat bij te verdienen als een collector voor maffiabaas Gazzo. Al vroeg in de film wordt duidelijk dat Rocky talent had, maar dit talent nooit heeft benut.
Als hij in zijn boksschool erachter komt dat hij geen eigen kluisje meer heeft, wordt hij geconfronteerd door zijn trainer Micky: ‘OK, I’m gonna tell ya! You had the talent to become a good fighter, but instead of that, you become a legbreaker to some cheap, second rate loanshark!‘.
Rocky – zijn blik is verraderlijk – reageert met: ‘It’s a living’. Micky schreeuwt: ‘It’s a waste of life!’. Rocky loopt vervolgens weg – hij weet én voelt dat Micky gelijk heeft. Het is de vaderlijke rol – streng maar eerlijk – die Micky in deze film aanneemt. Hij heeft het beste met hem voor. Dat zie je, dat hoor je, maar het lukt hem niet om Rocky te bereiken.
Apollo Creed zoekt een tegenstander voor zijn titelwedstrijd. Creed krijgt vijf weken vóór de wedstrijd te horen dat de geplande tegenstander een blessure heeft opgelopen aan zijn hand. Creed zoekt daarom naar een lokale vechter en wil hem een kans geven.
De promotor van deze wedstrijd George Jergens heeft interesse in Rocky. Je ziet aan het gezicht van Rocky dat hij er niet in gelooft, hij is immers een amateur. Jergens vraagt aan hem: ‘Do you believe that America is the land of opportunity? Apollo Creed does and he is gonna prove it to the whole world by giving an unknown a shot of the title. And that unknown is you. He picked you, Rocky. It’s the chance of a lifetime’.
De afstandelijke relatie tussen Micky en Rocky wordt des te duidelijker als Rocky het gevecht heeft geaccepteerd, maar nog geen trainer heeft. Micky probeert Rocky ervan te overtuigen om zijn trainer te worden. Het gesprek mondt uit in een confrontatie die Rocky pijn doet. Het wordt hem duidelijk dat hij eigenlijk zijn kansen nooit heeft kunnen benutten. Sterker nog, hij heeft nooit dé kans gehad om zijn talent te benutten, om iets van zijn leven te maken – zijn dromen, die heeft hij nooit waar kunnen maken. Dat hoor je als hij met een schreeuwende stem tegen Micky het volgende zegt: ‘Don’t slum around me. Talkin’ about your prime. What about my prime, Mick? At least you had a prime! I didn’t have no prime. I didn’t have nithin!’.
Na deze woorden loopt Micky weg. Rocky gaat hem achterna. Dit is tevens het moment – dat is een interpretatie – waarop Rocky het verzoek van Micky accepteert. Maar deze scène is krachtiger, en niet om hetgeen ik al eerder heb geschreven.
In deze scène wordt de symboliek van Rocky duidelijk. Rocky is niet een film tussen twee boksers. Nee, Rocky is een film waarin mensen – zij die geen stem hebben, maar wel dromen – een kans krijgen en weer hoop hebben.
Rocky en Micky beginnen met hun voorbereiding. Deze voorbereiding is terug te zien in een iconische scène. Je ziet Rocky door de armoedige wijken van Philadelphia hardlopen. De herkenbare filmmuziek van Bill Conti versterkt deze scène – vooral als Rocky aan het eind de treden oploopt van het Philadelphia Museum of Art. Deze treden worden ook wel de Rocky Steps genoemd.
De avond voor de wedstrijd betreedt Rocky het stadion waar de wedstrijd zal plaatsvinden. Alles is al klaar. Het is stilte voor de storm. Rocky kijkt bedachtzaam. Hij komt hier ook de promotor tegen. ‘I’m sure you’re gonna give us a great show’, zegt hij tegen Rocky. Rocky loopt met dezelfde bedachtzaamheid terug naar huis.
Hij zit naast zijn vrouw Adrian en zegt: ‘I can’t do it. I can’t beat him.’ Zijn bedachtzame blik is er niet meer. Hij kijkt angstig, twijfelachtig en je ziet de onzekerheid in zijn ogen. Adrian probeert hem op te vrolijken: ‘You worked so hard’. Rocky: ‘Yeah, that don’t matter. Cause I was nobody before’. Adrian, die enigszins teleurgesteld klinkt, zegt vervolgens: ‘Don’t say that’.
Rocky negeert haar en gaat weer verder. Zijn twijfels en onzekerheid komen naar boven, maar dat is niet wat deze scène zo sterk maakt. Rocky geeft zich bloot. Het gaat hem niet per se om winnen. Hij zal daar staan, hij zal bewijzen dat hij Apollo Creed aankan én zal de wereld laten zien dat hij niet de zoveelste mislukking van zijn buurt is.
Het gevecht vindt plaats. Apollo Creed tegen Rocky Balboa. De één is een wereldkampioen, de ander een amateur. Creed neemt Rocky niet serieus. Rocky ziet dit als dé kans om alsnog iets van zijn leven te maken.
De veertiende ronde van dit gevecht is voor mij (en heel veel andere liefhebbers) mijn favoriete ronde. Beide vechters hebben schade aan hun lichaam. Voor de zoveelste keer slaat Creed Rocky tegen het canvas neer. Creed voelt zich al gewonnen, maar Rocky staat voor de zoveelste keer weer op. Het gevecht eindigt met beide vechters die elkaar omhelzen – niet uit liefde, maar uit vermoeidheid. De jury beslist dat Creed heeft gewonnen.
Rocky roept ‘Adrian, Adrian’ en kijkt om zich heen. Zijn ogen zijn zodanig verpulverd door de stoten van Creed dat hij weinig kan zien. Adrian vindt Rocky. Zij omhelzen elkaar. ‘I love you’, zegt Adrian tegen hem. Rocky beantwoordt dit weer met ‘I love you’.
Rocky is voor mij een bron van kracht geweest. Rocky staat voor moed, doorzettingsvermogen en hoop. Het is een film waar ik gepassioneerd over kan vertellen én – zoals je al hebt gemerkt – kan schrijven.