Dit artikel is geschreven en gepubliceerd in 2013.
De kans dat je later op de filmacademie een studie volgt is best klein. Maar de kans dat jouw film daadwerkelijk op het witte doek te zien zal zijn is veel kleiner. In principe zijn we allemaal regisseurs. Wij allemaal maken onze eigen keuzes. Al deze keuzes beslissen uiteindelijk hoe mijn leven – m’n levensfilm – eruit zal zien.
Wie Twitter heeft kent het wel: clichématige oneliners verpakt in een leuke meme. Meestal is degene achter die oneliners vermeld, maar soms weer niet. Waar vroeger Latijnse citaten werden gebruikt om héél intelligent over te komen, kan je nu gewoon Engelse oneliners gebruiken. Dat is namelijk meer van onze tijd!
Op Goodreads, een site voor boekenliefhebbers, zijn oneliners over keuzes te vinden. Veel beter dan die te vaak gebruikte tieneraccount-oneliners, zoals ‘Als ik moest kiezen tussen jou en slaap, zou ik voor jou kiezen.’ Oneliners die je nog nooit hebt gehoord, laat staan de personen er achter. Als je het mij vraagt moeten oneliners niet al te vaak geciteerd worden, want voor je het weet komen ze terecht bij tieneraccounts.
De mooiste oneliner uit het lijstje komt van Jamie Ford, afkomstig uit Hotel on the Corner of Bitter and Sweet: “The hardest choices in life aren’t between what’s right and what’s wrong but between what’s right and what’s best.”
Aan jou de keus
Ik ga verder dan dat ik een film als de metafoor van mijn leven zie. Ik fantaseer, en zie voor me dat van mijn leven een documentaire of film wordt gemaakt. Liever een film, als ik toch mag kiezen. Maar dan is er één vraag: over welke gebeurtenissen?
Pas als ik heel oud ben, of in het ergste geval op mijn sterfbed lig, weet ik welke gebeurtenissen het mooist, belangrijkst en misschien ook wel melancholisch waren. Maar op dit moment zou ik het echt niet weten.
Stel dat ik dood ben, en ik niet de kans heb gehad om zo’n film of documentaire te maken. Wat dan? In de film Final Cut kan gekozen worden om in baby’s chips te laten implanteren. Deze chip registreert alles, waarvan een zogenaamde cutter weer een levensfilm maakt. Op een gegeven moment komt cutter Alan Hakman (Robin Williams) in de problemen, omdat hij een erg gewilde chip in handen heeft.
Maar laat mij verder fantaseren; mijn levensfilm is bijna af, alleen de filmmuziek moet nog gecomponeerd worden. Het afgelopen jaar ben ik filmmuziek, wat veelal kenmerken heeft van klassieke muziek, steeds meer gaan waarderen. En op de vraag wie mijn levensfilm zou mogen componeren, antwoord ik simpel met Hans Zimmer. Als je naar zijn muziek luistert, heb je twee keuzes: je vindt het goed klinken óf je vindt het goed klinken.
Nu mijn levensfilm af is, kunnen mijn nabestaanden mij herinneren door die levensfilm te zien.
Waarschijnlijk klinkt dit voor jou (ook voor mij overigens) als toekomstmuziek. Maar toch moeten we fantaseren, want zolang we fantaseren, kunnen we alvast een kijkje nemen in de toekomst.